สักการะน้อมลูกตรอมหัวใจหลาย
กราบหลวงพ่อพระใสเมื่อปีกลายลูกมาเป็นคู่
แต่ว่ามาปีนี้บุญฮ่วมสร้างสวรรค์บ่ซู
ใจของลูกขาดคู่ ซู้ผู้สาวบ่ต่าวมา
บ่าวหนองคายขาดคู่ซู้ผู้สาวบ่คืนมา
บัดนี้ เถิงเดือนห้าฮอดเดือนเมษาบัดยามฟ้าย่อนย่อน
เลี้ยวเห็นเมฆตั้งก้อน ลมต้อนพัดกวย พัดย้วยย้วยเทียวอ่วยลมบน
ผุโตนผุตำใจผุต่องตีใบไม้ ไหลขี้ฝ่าเลยมาม่ายม่าย
บ่าวหนองคายนั่งกุ้ม ได้กุมหน้านั่งคอย
ใจลอยลอยมาฮ่วมบุญเดือนห้า
คนหลั่งมาสรงน้ำหลวงพ่อพระใส
เหม่อมองหาอยากเห็นหน้าเดคนของใจ
เดิ่นวัดโพธิ์ชัยผู้สาวอ้ายหายบ่เห็น
คิดถึงเมือคราเดินเล่น สายลมเย็นเย็นนั่งริมฝั่งโขง
คลื่นไหลล่องมาเป็นฟอง สายน้ำละอองฟาดฝั่งด่งด่ง
โยนใจลอยลงน้ำโขง แล้วบ้อโฉมยงคือจั่งบ่มา
ฮอดเดือนห้าละเมษาฟ้าใหม่ ฮอดเดือนห้าละเมษาฟ้าใหม่
ผุคนผุใครผุเปิ่นเวิ่น เจ้าไปเชิ่นอยู่ไสน้อง ไสน้อง
ไสน้อง กะเจ้าบ่ท่องเทียวหย่าง ท่องเทียวหย่าง
กะบ่อนอ้ายแปลงเจ้าหนทาง เจ้าหนทาง
ให้ฮักหย่างเข้ามาม่าย เข้ามาม่าย เข้ามาม่าย ดอกเด้พะนางเอ้ย
ละปล่อยให้อ้ายฮ้องเอิ้นนำลมเล่นผุปั่นละปลิว ลมเล่นผุปั่นละปลิว
ซักกะซิวหัวใจ สรงน้ำหลวงพ่อพระใส ปีนี้บ่มีน้อง
ใจฮ้องดอกฮำหา ดอกฮำหา พะนางเอย
สัจจาสัจจังบ่แน่ ร้อยลิ้นพันแง่ กะเทียวแปลปิ้นไป
ลูกยอขันน้ำเหนือเศียร ก่อนสิพรมเวียนหลวงพ่อพระใส
ลูกมาซ้นเผิ่งหัวใจ ลูกมาซ้นเผิ่งหัวใจ ฮักแหลกสลาย ไปแล้วเด้อพ่อ
ความใจบ่ใสต่อแก้ว แยงเงากะบ่ส่อง
ใจบ่ใสสาละน้อต่อฆ้องตีได้กะบ่ดัง
ใจบ่โสดาด้วย บ่โสดาด้วย
เว้าม่วนกะเป็นผิด ใจบ่โสดาคิด เว้าดีกะเป็นฮ้าย
เจ้าผู้หงส์เหินผ่าย กลายมาละผุเจ้าเทียวส่อง
เทียวแต่เวินน้อล่ะแม่นเจิดเจ้ย เจิดเจ้ยผุเจิดเจ้ย ผุเจิดเจ้ย
เจิดเจ้ยสาละน้อเจิดเจ้ย ไปเกยหม่องแม่นใหม่แทน
คนเอิ้นว่าแฟนเขาลืมแดนลืมถิ่น
บ่กลับแดนดินหนองคายจ้อย หนองคายจ้อย